693 document(en) met "maar" • Resultaten 321 tot 340 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Duitse aktrice Edith Clever leest Nietsche, Bernhard... • 14 mei 1992
Met de Berlijnse Schaubühne werkte zij lange tijd samen, maar vanaf de jaren '80 koos ze voor een solo-carrière, in samenwerking met auteur/regisseur Syberberg...bij zijn verklaringen waarom hij zo wijs en schrander is. Klasse Maar al van bij het eerste gedicht uit Dionysos-Dithyramben komt Clever los van het kleine lessenaartje en begint ze

Tapijtjes tegen het bloeden • 20 mei 1992
De voorstelling zit daarmee dicht tegen de parodie aan, maar vermijdt dat net omdat het er zelden dik opgelegd wordt...Maar dat kan niet van alle andere akteurs gezegd worden, en dan vraag je je meer dan eens af waarom ze de tekst zo toonloos aframmelen...Het is niet onmogelijk dat de voorstelling daar nog in groeit, maar tot dusver is het niet onverdienstelijk, maar ook niet meer dan dat

Keuzen van klein teaterfestival • 22 mei 1992
te laten weerklinken, maar vooral door hun reakties op wat zich voor hun ogen afspeelt...Maar toch heeft het een frisheid die hier al lang verloren is gegaan, tenzij dan misschien bij iemand als Jan Decorte in zijn laatste stukken

Intrigerende momenten in flauw verhaal • 23 mei 1992
Vreemd genoeg is wellicht niet die duidelijkheid, maar de briljante en bizarre bewegingstechniek, en meer algemeen het geraffineerde estetisme van de voorstelling de oorzaak van de grote impact ervan...Maar waar sentimentaliteit en patetiek bij ons al snel samenvallen met wat gemeenlijk ook slechte smaak wordt genoemd, zie je hier een biezonder geraffineerde estetiek van beelden en bewegingen, met...Maar een beetje zicht op de zaak houden zou toch moeten kunnen, wil je niet, zoals hier, je eigen werk ondergraven door het op te hangen aan nogal flauwe algemeenheden zoals het beeld van de

Beursschouwburg zoekt jeugdiger publiek: Direkteur Paul Corthouts... • 4 juni 1992
Maar het gevolg was dat er niet één, maar vijf Beursschouwburgjes waren, met weinig kruisbestuiving...Vorig seizoen werd bijna elke dag iets geprogrammeerd in de Beurs, veel meer dus dan tien jaar geleden, maar door de versnipperde programmatie en het enorme aanbod in de stad, viel dat nauwelijks op...Maar wat zich aandient willen we wel voortdurend onderzoeken

"De knie van de voetballer" of de... • 17 juni 1992
Maar zelfs dat soort tegendraadse, "onredelijke" uitspraken, of het feit dat hij zichzelf tegelijkertijd archaïsch katoliek en kommunist noemde, verklaart de haat tegen zijn persoon niet...Ze doen dat met een subtiele stilering van de gesprekken, waardoor het nauwelijks opvalt dat ze niet de gewone spreektoon maar een doordachte intonatie van elke zin hanteren...Met dit werk doet het politiek teater opnieuw zijn intrede in het landschap, maar niet meer op de prekerige manier van twintig jaar geleden

Dans wikkelt zich om muziek in "Mozart/Koncertaria's" • 1 augustus 1992
Maar bij deze koncertaria's gaat het niet om een of twee muziekfragmenten, die duidelijk afgebakende blokken uitmaken, maar om een opeenvolging van korte aria's -- waar de persoonlijkheid van de...Waardigheid De voorstelling heeft dus wel iets van een balkoncert, maar dan niet in de zin van een oogverblindend poppenspel, maar als metafoor voor de wijze waarop mannen en vrouwen elkaar...Soms wordt op een uitgesproken formele manier gedanst, bij voorbeeld in de piano forte solostukken, maar dat is slechts één moment in het globale spel waarin de dansers op andere ogenblikken zich

"Kartonnen dozen" op de planken • 22 september 1992
Maar voor hij daar aan toekomt, schetst hij zijn hele jeugd-entourage...sentimentaliteit en patetiek, maar ook de echte ontroering, vaak ironisch en grotesk beschreven, door zijn druk gestikuleren en de smartlap-kwaliteit van de liedjes nog meer in de verf zet

Prettige koreografie van Erik De Kuyper • 24 september 1992
Ze worden allemaal wel weggecamoufleerd, maar het zijn tekens aan de wand: dit is woekerende kitsch, het echte verlangen zit er ergens onder verscholen...Erg nieuw is dat niet, de grote ontroering wordt geen ogenblik uitgelokt, maar het voortdurende "tongue-in-cheek" amusement, het intelligente spel met de verborgen inhouden van clichés maken van de

"Sonatas 555" bevallig, maar wollig • 8 oktober 1992
priori niets natuurlijk, maar net als in het spelletje waarin je met tien verplichte woorden een minuut vol moet praten zonder euh te zeggen, kan je wel een verband konstrueren, verzinnen...Maar net zoals het taalspelletje zelden meesterwerken oplevert, blijft ook deze voorstelling wat doelloos in het spelletjes-spelen hangen al is de dans vaak mooi gekonstrueerd en bevallig...Ritmisch is het allemaal korrekt en zuiver, maar er is een lichte nonchalance, met wellicht bestudeerde kleine verschillen tussen de dansers in groepsbewegingen die een natuurlijke, spontane

Wegdromen in wereld van Munoz en Ramis... • 21 oktober 1992
Denk maar aan sterke verhalen van vissers over wat ze op zee gezien en gevangen hebben of aan de hechte verknooptheid van relaties in een kleine groep, die een biezonder soort gekte en...Technische perfektie is meer dan eens ver te zoeken, maar :de bewegingen schijnen een natuurlijke adem te hebben...Leuk, boeiend, maar zonder echt belang, te veel marionettenteater, te veel verbonden met de persoonlijke charme van de dansers zonder een helder afgetekend opzet, bij voorbeeld het onderzoek naar een

Entoesiasten sleutelen aan vader-zoonrelatie • 3 november 1992
de schoolmeesterscène zien we niet meer de gelijkhebberige schoolfrik, maar een gevaarlijk obsessieve figuur die geen enkele tegenspraak duldt...Het probleem is na afloop misschien een stap verder, maar daarom allerminst de wereld uit

Needcompany brengt Shakespeare gebald • 9 november 1992
De ingeperkte versie -- de scène van het Kaaitheater is te klein voor het decor -- toont nog maar eens hoe godgeklaagd het is dat Lauwers hier geen kansen krijgt om zijn werk te doen...Shakespeares schildering van het oude Rome, met zijn vele figuranten en nevenintriges, maar ook het plichtmatige ontzag voor grote historische figuren als Antonius en Octavius Caesar zijn genadeloos...Ritsaert ten Cate is steeds de man aan de zijlijn, de observator die de rampen allemaal al lang ziet aankomen, maar ook weet dat er niets aan te verhelpen valt

Als het nergens over gaat • 12 november 1992
Maar de verwijzing heeft geen betekenismeerwaarde...Het verwijst naar bekende clichés of naar bekende voorbeelden uit film, literatuur, teater, maar op een of andere manier krijgt het gebeuren nooit vlees en bloed en is het allemaal te zwaar aangezet...Je kan je spiegelen aan het gebeuren op de manier die je maar wil, maar -- en dat is het grote verschil met televisie -- de intimiteit wordt je onthouden

"Fase" van Rosas ontroerend • 16 november 1992
De voorstelling heeft in tien jaar niets aan kracht ingeboet, maar wat deze herneming echt biezonder maakt is dat je nu, door de kennis van wat later kwam, veel scherper de rijkdom ervan kan inzien

Bij de dood (van een broer) • 21 november 1992
Daar stokt het ritme plots bij het slotwoord: "Dit is mijn leven, ik geef toe wat leeg en kaal, maar het is, geloof ik, vrij nauwkeurig wat het is en ik vind het daarin ook wel mooi". Waarna nog een...Wat armoedig, maar daarin ook wel mooi, om Jansen zelf te parafrazcren...Een verhaal over zin en onzin van het menselijk bedrijf, over (doods )angst en hoe ermee om te gaan, over hoe menselijk tumult alleen maar heel tijdelijk de onverbiddelijke gang van de levenscycli kan

Jong, maar weinig geweld • 25 november 1992
Als we maar het beeldje snappen: zelfgenoegzaam vaststellen hoe afschuwelijk de anderen soms wel zijn, en hoe goed deze akteurs dat tonen...Paula Bangels als prezentatrice spant hierin op bangelijke (heeft U 'm?) wijze de kroon, maar ze kan toch nog veel leren, zelfs qua "métier" (nu we toch in oude koncepten zitten) van voorbeeld Liza...Maar als er hoop is voor het jonge teater in Brussel, dan is die toch eerder uit deze hoek dan uit het conservatorium te verwachten

Virtuoos met boodschap • 26 november 1992
Jones zette het werk voort met de groep, die oorspronkelijk uit twee man bestond maar nu gegroeid is tot elf dansers...De momenten waar plots maar enkele dansers op de scène zijn, krijgen in kontrast hiermee de slagkracht van een klassieke balletscène

Anne Teresa De Keersmaeker: 'Veel van wat... • 1 december 1992
Het zijn twee tegenstrijdige, maar ook complementaire elementen die alleen maar door hun spanningsveld bestaan...Etcetera: Maar als die rimpels op de structuur er niet zijn, krijg je toch even goed iets wat bijzonder dood is. ATDK: Misschien, maar we hebben ons nooit bezig gehouden met het aanbrengen van...Maar het is zo dat er geen eindpunt is, er is telkens weer een boom van keuzes met nieuwe combinaties

Nieuwe dans op oude vormen • 15 december 1992
Deze "ongekunsteldheid" wordt bij de entree van de hele troep op losse schroeven gezet, en niet zozeer door de manier waarop ze bewegen, maar door de wijze waarop ze gekleed zijn...Zij ironizeert die niet, maar probeert nu net nieuwe vormen en nieuwe muziek daarvoor te vinden...Een tweede konstante is dat de bewegingstaal in grote mate ontwikkeld is vanuit alledaagse bewegingen, maar ook wel vanuit zeer vertrouwde oude danspatronen en zelfs een enkele keer vanuit