693 document(en) met "maar" • Resultaten 341 tot 360 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Nieuwe Fabre is echte Fabre • 21 december 1992
Ook met de tekst is iets nieuws aan de hand: het gaat niet meer om een oude tekst die Fabre opduikelde uit de zolderkamers van zijn verleden, maar om een nieuwe met een nogal verbazende "ontknoping...Maar ook dat is weer dubbelzinnig...Pose Daarbij kun je ook opmerken dat de aktrice maar half in haar rol stapt

Geslaagde proeven uit het danslaboratorium • 22 december 1992
Huwelijksleven De voorstelling van Bert Van Gorp en Isabelle Dumont ligt in de lijn van de Martins trilogie die Bert Van Gorp vroeger reeds in het Stuc, maar wel samen met Carine Peeters...De voorstelling heeft absoluut niet de pretentie het laatste woord over het fenomeen relatievorming te zeggen maar levert, door het scherpe oog voor het juiste detail, een aantal onvergetelijke...Isabelle Dumont speelt halverwege de voorstelling de huisvrouw uit de vroege jaren zestig die zich uit louter verveling -- maar haar man zorgt toch zo goed voor haar en brengt veel geld binnen -- op

"Obsessie" van nieuw gezelschap Het Gerucht is... • 30 december 1992
teatertje naast een bowlingzaal in Hasselt ook niet echt de gedroomde plaats... Maar een kniesoor die daarop let, ware het niet dat uit deze eerste voorstelling toch niet echt duidelijk wordt wat regisseur...een psychopaat, maar hij beheerst dat idioom uitstekend en laat het nauw op zijn tekst aansluiten...Toch is het stuk best te pruimen, maar dat neemt niet weg dat je bij dit soort voorstellingen een fundamentele bedenking kan maken

Guy Cassiers tussen kunst en schijnwereld: "Het... • 16 januari 1993
Het merkwaardige aan Het liegen in ontbinding van Guy Cassiers is dat je zelf gaandeweg maar moet zien uit te vissen hoe de verbanden liggen tussen de teksten van Beckett, Maeterlinck, Barnes en...Het zijn obsederende stemmen: het definitieve werk lijkt vlakbij te liggen, maar de eerste zin komt maar niet...Carly Wijs en Dirk Roofthooft geven hier aan Kate en Keefman een zeldzame overtuigingskracht mee, omdat ze helemaal niet handelen alsof ze gekken voorstellen, maar juist heel ernstig vertellen hoe hun

Waanzin in eetzaal van "grand hotel" • 21 januari 1993
Maar zo hebben de anderen het allerminst begrepen: hij is de klant, zij zijn de bediende, en aan die duidelijkheid, of aan de waardigheid van de respektieve posities dient door ongepaste familiarileit...De vier akteurs kakelen uiteindelijk door elkaar over hun eigen hersenspinsels, zonder ook maar enige aandacht aan de anderen te besteden...Maar dan wel op een weinig produktieve manier

Nadj maakt burleske met ledenpoppen • 23 januari 1993
De muziek echoot het grove klankbeeld van de fanfare, met het harde geroffel van trommel en grosse caisse, maar strijkers en houtblazers weven daar op een subtiele manier ook andere muzikale tradities...Telkens weer valt daarbij een voorkeur op voor het fysiek onmogelijke -- dat wat alleen met marionetten te doen valt -- en voor een populistische, maar nogal absurde grappigheid...Je ziet het voortdurend opduiken -- er zijn enkele wrede momenten in het stuk -- maar na luttele sekonden wordt het weer door iets anders overstemd

Rosa, Erts en Mozart: driemaal Rosas • 5 februari 1993
De film is merkwaardig omdat hij maar één camerastandpunt heeft: de beeldkompositie wordt volledig bepaald door de wand van de koncertzaal van de Gentse Opera van Roelants...moment is een solodans van Marion Levy: net naast de rechte heldere lichtlijnen over het podium, fladdert ze rond als een nachtvlinder die langs het licht strijkt maar zich niet helemaal wil tonen

Mannetjesputters onder elkaar: "De meid slaan" van... • 19 februari 1993
Alle poespas over vriendschap ten spijt, het komt er dan toch maar op aan te scoren tegenover de ander...Alleen gaan de twee niet ordinair op de vuist, maar wordt het subtieler gespeeld...Als er tussendoor wat gedanst wordt, ontaardt het gesprek finaal, maar wat de drie uit hun hoed toveren aan gekke, maar zeer herkenbare en ontluisterende situaties, is te mooi om hier uit de doeken te

Stijloefeningen met Brecht en Einstein • 20 februari 1993
Tussen de twee voorstellingen zijn heel wat verbanden aan te wijzen, al was het maar omdat de mensen die eraan meewerken grotendeels dezelfden zijn, en velen van hen samen theaterwetenschappen...Maar het blijven aanzetten, losse leuke vondsten, waar klaarblijkelijk niet erg hard aan gewerkt is. De aanpak is niet onverdienstelijk, maar het experiment is te weinig uitgewerkt om veel meer

Marti Co toont Brusselse apestreken met een... • 27 februari 1993
Deze twee kabareteske sketches hebben voorts maar zeer zijdelings iets te maken met wat volgt, alsof er vooraf duidelijk moet gemaakt worden dat het de akteurs wel ernst is, maar dat er toch ook goed...Het is geen vondst van wereldbelang, maar het maakt wel snel duidelijk dat de walvis voor Achab de belichaming is van een groot verlangen...Het verveelt niet, maar grappig of interessant is het evenmin

Vicente Saez onder woestijnzon • 1 maart 1993
Met brede, zelfbewuste armzwaaien en passen stellen zij zich op tegenover de zaal, om dan plots de opgeladen spanning vrij te geven in soepele, maar biezonder heftige sprongen waarbij armen en benen...Het patroon is duidelijk, maar de aksenten die er als het ware vanzelf in sluipen door de verschillen tussen de dansers maken er meer van dan een stijloefening...Alleen spijtig dat deze voorstelling maar eenmaal te zien was in België

Beursschouwburg vertoont aprilse grillen in maart • 4 maart 1993
Waarmee meteen gezegd is dat het aksent vooral op teater zal liggen, maar ook dat er heel wat gekte te verwachten valt...Ze spelen bekende nummers, gaande van Blanche mijn peird van Vermandere tot Smoke on the water van Deep Purple, maar dan wel telkens op onherkenbare wijze vervormd...Een buitenbeentje in het programma is een koncert van de rockgroep Aroma di Amore, die in een nieuwe bezetting, maar nog steeds met Elvis Peeters en Fred Angst op 23 maart optreedt

Maguy Marin aan herbronning toe • 5 maart 1993
Maar sinds het einde van de jaren tachtig was haar ster tanende: een teveel aan opdrachten op te korte tijd leidde tot weinig verzorgde voorstellingen en slechte kritieken...Mensen die alleen nog teken van leven vertonen bij gratie van de meest elementaire funkties, maar verder meer op poppen lijken...Maar dat andere blijkt vooral verschrikkelijke kitsch, met als orgelpunt het eindbeeld van de eenzame man, gevangen in de volgspot

Geen superlatieven voor start lente-dansfestival in Le... • 19 maart 1993
Een leuke, maar perfekt uitgevoerde vondst, is dit alleszins...Meer dan eens merk je dat de dansers niet echt bezig zijn met elkaar, niet op elkaars bewegingen reageren, maar als goed getrainde poppen een programma afwerken...Die wereld van autonome individuen, die schitteren in de spots, is mooi om zien, maar laat even koud als een trainingsessie in een fitness-center

"De Vere" niet te missen voor wie... • 26 maart 1993
Geen artificieel opgewekte emotionaliteit, maar een licht onderkoelde, maar erg precieze spanningsopbouw bij Willy Thomas en Annette Kouwenhoven in Strindbergs De eerste waarschuwing...Vier stukken op een avond spelen geeft natuurlijk ook een eigen spanning, een maratoneffekt, maar belangrijker, het laat je ook beter de eigen inbreng van de vele akteurs appreciëren, en het scherpt...Tussen de opbouw van de grappen in Slissen en César en die in Kleur is alles ligt niet zo'n groot verschil, maar het effekt is bij Decorte verwoestend voor de taal en de personages die ermee tot leven

Verslag van leeservaring • 30 maart 1993
Maar zelfs in die momenten blijft een ironische afstandelijkheid bestaan, door de nogal komische stilering van de handeling

Shakespeare door molen van Jan Decorte gedraaid • 31 maart 1993
personages van Shakespeare ziet, maar bespiegelingen van Decorte en Vinks zelf over het (hun) leven...Decorte spreekt uit wat iedereen wel eens denkt, brengt de griezelige vernauwingen van het denken aan het licht, maar je hoeft het lachen (met wie eigenlijk...Maar daarmee is ook de situatie zelf, de verstoring van de podiumorde, tot een troef van de voorstelling gemaakt

Bert Van Gorp leuk alledaags • 1 april 1993
De opzet is ambitieuzer: geen twee maar vier dansers en een uitgewerkte koreografie die het veel minder moet hebben van stijlcitaten, maar vooral het eigene van elke individuele danser exploreert...Maar toch valt er zeer veel te genieten en te zien...Niet omdat ze er niets van terecht brengen, maar wel omdat de betrokkenheid op de dans erg verschilt van die van Octavio Campos en Vivianne Rodrigues

Briljante videotranskriptie van "Golberg Variations" • 2 april 1993
Na de video weet je eigenlijk niet heel precies hoe de zaal er nu echt uitziet, maar er is een vertrouwdheid ontstaan...Zoals vaak met vertrouwde ruimtes weet je intuïtief wel hoe de dimensies en de werking ervan zijn, maar de indruk is te complex om een beknopte en precieze omschrijving te geven...De uitvoeringen zijn erg gelijkend, maar in de montage staat Paxton nu eens dichter, dan weer verder van de muur

Met busje naar toneel in verlaten huis • 21 april 1993
Je wordt dicht betrokken bij het gebeuren, door de manier waarop de akteurs je door het huis leiden, de aankleding ervan, maar ook door de manier waarop ze met het publiek omgaan...Je wordt wel rechtstreeks aangesproken, maar die kunstgreep is goed gedoseerd...Donderdag vertrekt de eerste bus niet aan 't Stuc maar wel aan het Nieuwpoortteater in Gent en wel om 18