693 document(en) met "maar" • Resultaten 441 tot 460 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Het Bordes speelt Arrabal en Purdy • 17 december 1994
Maar zowel bij Arrabal als bij Purdy dringt het niet tot de personages door wat de omvang van hun wandaad is. Ze beschouwen haar als een daad als alle andere, een manier om de tijd te verdrijven...Maar hoe meer ze het bijbelse Woord citeren, hoe meer je merkt dat het voor hen een dode letter blijft: omdat verlangen en moraal in hun psyche niet bestaan, kunnen ze ook in de bijbelse verhaaltjes

Leven in een kartonnen doos • 20 december 1994
GENT -- Hans Van Den Broeck creëerde Everyman voor "les Ballets C. de la B." Een stuk zonder veel woorden, maar met des te meer dans, video en mime...Ze klitten aan elkaar of vechten iets uit, heel ongegeneerd, maar die handelingen leiden nergens toe...Leuke en veelzeggende vondsten zoals de waslijn en de kartonnen woning, maken van het eentonige gegeven een af en toe zeer grappige, maar allerminst triviale teaterervaring

Hyperventilatie in ontheemde wereld • 23 december 1994
Maar haar twee regels op het einde ("We zijn wel degelijk dezelfde

Onbestemde gevoelens in hotel-lobby en lege flat • 13 januari 1995
Gosch heeft ervoor gekozen om zijn akteurs niet alleen hun dialogen te laten zeggen, maar ook de vele bemerkingen en aantekeningen in de rand van Akermans tekst...De voorstelling biedt geen antwoord, maar het procédé creëert wel een biezonder sterke sfeer van onuitgesproken gevoelens en verlangens

Ongein domineert barre wereld van Josef Nadj • 14 januari 1995
Het blad heeft geen poten, maar wordt gedragen door telkens wisselende akteurs

Rieks Swarte betoverend als Oosterse verteller • 20 januari 1995
Swarte heeft maar al te goed begrepen dat je deze verhalen geen recht doet door ze met veel truuks "realistisch" tot leven te wekken...Prompt laat hij Sjahrazaad niet meer uitspreken, maar begint haar voorzichtig te verleiden, en dan te zoenen...Maar op dat moment gaat natuurlijk het licht uit: de echte liefde kan je niet tonen, enkel in verhalen oproepen

Gents dansfestival brengt montage en hommage :... • 28 januari 1995
Maar op andere momenten, als er gejongleerd wordt met een emmertje op het hoofd of een oud fotoalbum, vraag je je echt af waar dit allemaal toe leidt...Maar ook zonder die wetenschap is wat Van der Pluym doet merkwaardig...Ze toont dus niet de dans van Graham, maar haar zelfbeeld: de manier waarop Graham door haar uiterlijk te ensceneren ook een bepaald gedachtengoed over haar innerlijkheid overbracht

Grote wereldproblemen en beeldpoëzie op Dance Platform • 30 januari 1995
Vyncke denkt blijkbaar dat het zien van dit tafereel tot inzicht zal leiden, maar niets is minder waar: het gebrek aan kontekst maakt er cliché-matig schokeffekt op zich van...Om de mikro-mekanismen van de macht inzichtelijk te maken heb je echter vooral geen grote gebaren, maar een sterke analyse nodig...Door dat principe wordt de leefwereld van de kleine Frederick niet letterlijk voorgesteld, maar door een analoge vorm teatraal tot leven gewekt

Kitsch, diepzinnigheid en camp op Flemish Dance... • 31 januari 1995
Ze is op voorhand bedacht, om een koncept in te vullen, maar blijft niet kleven aan de lichamen die ze uitvoeren...Armen zwiepen, de lichamen kronkelen zich als om een diep innerlijk lijden te veruitwendigen, maar blijven gekluisterd aan de grond...Niet alleen ernst en de overgave, maar ook kunstmatigheid, patos en kitsch zijn als verstekelingen aanwezig in expressionistische of avant-gardistische dans, lijkt Vanrunxt te zeggen

Herontdekking van de negentiende eeuw: Gerenoveerde theaters... • 1 februari 1995
En dat heeft weinig of niets te maken met verbouwingen, scène-techniek, de (verdienstelijke) restauratie-ingrepen van architect Berteloot of andere kunststukjes, maar alles met het feit dat het gebouw...Een gezelschap heeft trouwens ooit al besloten om niet in de oude cinema-zaal, maar in de gangen errond spelen...Als bij een volgende renovatie-ingreep de integratie van het warenhuis uit de jaren '50 van Geo Bontinck (zichtbaar in de voorgevel op de begane grond links, maar vooral in de achtergevel met de grote

Teshigawara weet publiek te fascineren • 3 februari 1995
Wat koreograaf Saburo Teshigawara bedoelt met deze toelichting bij zijn werk, kan je maar op zijn waarde schatten als je Noiject ondergaat...Die harde aanwezigheid is paradoksaal genoeg niet zoceer visueel, maar vooral auditief...Als Teshigawara zelf danst in vier solo's, zie je geen danser met een uitgesproken eigen motoriek en bewegingstaal, maar vier volledig andere wezens

Baervoets' modernisme oogt heel klassiek • 10 februari 1995
het laatste deel bij voorbeeld zijn er twee figuren, eenvoudige, maar snelle kombinaties van enkele zijdelingse passen, wentelingen om de lichaamsas, uitzwaaiende benen en armen...Op zich betekent dit spel niets, maar de behendigheid, snelheid en elegantie ervan zijn fascinerend

Jan Fabre worstelt niet ballet : Nieuwe... • 14 februari 1995
Net als in zijn vorige koreografieën is de bewegingstaal van Quando la terra... onmiskenbaar klassiek, maar de operaties die Fabre erop uitvoert in snelheid, kompositie en verdeling over de scène...Het laatste deel van de voorstelling weerspiegelt dit eerste, alleen bestaat de achterwand niet meer uit grauw patchwork, maar uit schitterend gekleurde vierkanten...Voor een keer wacht je niet vanuit je veilige zetel in spanning af wanneer het fout zal gaan, maar word je deelgenoot van de enorme koncentratie en wilsinspanning die de danseres in haar konfrontatie

Stan kijkt twee keer in huiskamer • 16 februari 1995
Maar daar houdt de gelijkenis dan wel op...Wat ook die dubbele betrachting in de weg staat, al is het maar omdat toneelspelers "het hogere" nastreven, is in zijn ogen verdacht en verwerpelijk

Stan maakt pijnlijke klucht van True West • 18 februari 1995
Hij beschouwt zichzelf als iemand die met ernstige dingen (filmscenario's over historische onderwerpen) bezig is. Maar toch blijkt op de duur dat hij het gevoel heeft dat zijn leven niet helemaal...Maar de banaliteit en trivialiteit van de verzuchtingen van de twee broers komt pas werkelijk goed tot uitdrukking doordat elke aktie ontbreekt...En dan is het zonneklaar dat het probleem van deze twee broers niet een of andere tragiek, maar juist het totale gebrek eraan is. Ze zijn en blijven vorm- en inhoudsloos

L'Esquisse piekert over nakende rampen • 22 februari 1995
Niet een biezondere oorlog, maar de gemoedstoestand die "de" oorlog en "het" geweld veroorzaken wil het koreografenduo dus portretteren in een teatrale vorm...Een scène als deze zit koreografisch en technisch bijzonder goed in elkaar, maar toch laat ze je koud...Maar belangrijker wellicht is dat een echte spanningsboog in de voorstelling ontbreekt

Barkey belicht troebele zones van het verlangen • 3 maart 1995
Beiden zijn op zoek naar menselijke waardigheid, maar Don Quijote denkt die te verwerven bij gratie van zijn hersenschimmen, terwijl Camus ons bezweert ze alle te verwerpen, hoe lelijk het gewone...Glashelder Don Quijote is een vrij complexe voorstelling, maar het verrukkelijke eraan is dat ze desondanks glashelder blijft...Maar precies omdat dat inzicht over de meest troebele zones van de menselijke psyche zo indringend overgebracht wordt, is dit een heldere voorstelling

Mime brengt schilderii van Delacroix tot leven • 8 maart 1995
Grappig is het wel even, maar een opeenstapeling van zo'n gags gaat eerder op de zenuwen dan op de lachspieren werken

Vietnam voorbij alle clichés : Michel Van... • 24 maart 1995
Maar als de voorstelling begint, verdwijnen alle verwijzingen...standpunt van een onwetende, vaderlandslievende Amerikaanse soldaat, maar het objektief relaas van verbijsterend politiek falen...Maar als iemand om hulp vraagt, zijn we maar al te snel geneigd de andere kant op te kijken, alsof we er niets mee te maken hebhen

Pierre Droulers speelt met dansers en knikkers • 30 maart 1995
Lichte kost, maar wel leuk...Bij voorbeeld een uitgebloeide paardebloem die haar pluisjes maar niet wil verliezen, ook al hoor je op de klankband iemand er uit alle macht tegen blazen...Maar een echte pointe ontbreekt