87 document(en) met "Het meisje" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Gerardjan Rijnders: "Ik heb vanuit mezelf weinig... • 1 juli 1984
Je zegt in een brief aan Hans Van den Bergh (1) dat In het Tuinhuis ging over de pijn van het schrijven, maar het is alsof je ook de pijn van het ensceneren hebt willen tonen in de voorstelling: het...Eerst de moeder op het balkon en het meisje in het tuinhuis, een beeld dat ik uitvergroot heb tot wat het nu is: een stem van de moeder die in de wieg spreekt...Tegen het orgasme "Het thema van het stuk, en het thema van Jane Bowles, is heel freudiaans: het gevecht tegen het genot, tegen het orgasme

Een steriele en academische wereld: Tweemaal Lucinda... • 20 oktober 1985
Het eerste programma, "Childs/Glass" omvatte "Dance 1", onderdeel van het vijfdelige "Dance", "Mad Rush" en "Field Dance", een onderdeel van haar choreografie voor "Einstein on the beach" van Robert...De speelsheid, het onnozele zelfs hiervan, verder echter tegengesproken, door de pijnlijk ernstige blik en het lange, magere en diepst gespannen lichaam van Childs, waardoor de zweem van een...Nog zo’n eigenaardigheid is de negatie van het onderscheid man-vrouw tijdens de voorstelling, terwijl bij het groeten na de voorstelling -- terug naar de gewone conventies -- mannen en vrouwen apart

Tsjechov in het spiegelpaleis: Nieuwe Stuc-produktie van... • 23 november 1985
LEUVEN -- De kunst staat buiten het leven: een tendens die zich, sinds het ontstaan van de avant-garde als begrip, haarscherp heeft afgetekend...Het akteren lijkt als te pletter gesmakt tegen het schilderij van Daenen...Een meisje, dat vaak op bezoek komt, voelt zich aangetrokken tot de jongeman, en voelt schijnbaar aan dat hij met iets "hogers" bezig is. Maar ze voelt zich ook aangetrokken tot het teater, en wordt

Onbehaaglijker dan het lijkt: Kamagurka, Jan Decorte... • 16 januari 1987
Jan Decorte is een existentiële prins (heeft "niets te betekenen" hoor) die, op zoek naar zijn verloofde, het "prinsesje dat van niets weet" -- het arme kind is ontvoerd door het verschrikkelijke...En al gebeurt dat dan tot meerder amusement van het publiek, het is ook duidelijk dat Decorte zijn klassieken kent, en dat zijn verhouding ermee zeer complex is. Er valt niets meer mee aan te vangen...Overigens, wat de lezing op het eerste niveau (billenkletsen, jawel) van dit stuk betreft, vond ik het minder geslaagd dan zijn voorgaande komedies, "Kleur is alles", "In het kasteel" en "Op een avond

"Tars/zan", van het goede maar een beetje... • 20 februari 1987
BRUSSEL -- Het is een leuke vaststelling dat een al wat ouder gezelschap als het BKT bereid is om het jonge "Dito-Dito" produktie-faciliteiten en een podium te geven om een dan toch vrij experimenteel...Guy Dermul en Willy Thomas rollen zonder overgang van het ene "stuk" in het andere, spelen de verkeerde rol in het verkeerde stuk en zo voort...De enige die min of meer een duidelijke identiteit bewaart, is Mieke Verdin in een schitterende vertolking van Natasja, het Russische meisje in traditionele kledij/Majakovsky

"In Eden" komt niet tot eenheid • 26 september 1987
een sterke beheersing en ekonomie van de middelen die je als teatermaker ter beschikking staan, in het besef dat je zeker niet de eerste bent die het tema aansnijdt...Soms geeft het samenlopen van die elementen een mooi resultaat, o.a in scène III waar het kontrast tussen de zuivere zang van een nogal eterisch voorgestelde Rolande Van der Paal en het gekras in het...Monotone repetitie werkt goed als je het partikuliere van een gewone handeling zichtbaar wil maken, maar is onbegrijpelijk als je net een plotse aandrift (meisje vliegt jongen om de hals) in de verf

Net zoveel tot er niets meer overblijft:... • 17 februari 1988
Enkele mensen - vreemde figuren wie het avontuur wel zint -- komen op de uitnodiging af: een dronkaard (Mark Lemmens), een zwanger meisje (Els Olaerts), een moeder (Alice Toen) en een vreemde vrouw...Het draaiplateau waar het ding op staat, de treinspoortjes waar de bezoekers zich op bewegen, het is allemaal volstrekt overbodig en voegt nog eens informatie toe aan een stuk dat al bezwijkt onder...Waaraan je de bedenking kunt koppelen dat het eigenlijk toch wel bedroevend is dat iemand die in het verleden dan toch bewezen heeft een en ander in zijn mars te hebben, niet al veel vroeger in de

Gemiste kansen van Johan Boonen: "De reis... • 10 maart 1988
BRUSSEL -- "De reis naar Civita" heet het laatste werk van Johan Boonen, dat hij zelf regisseerde voor het BKT...Maar het geheel van het verhaal heeft een sterke geloofwaardigheid, zelfs in zijn meest extreme gebeurtenissen -- de liefdesdaad tussen moeder en zoon, de verhalen van de zoon over het dreigement van...Het lijkt er zeer sterk op alsof Boonen bij het regisseren, totaal zijn greep op de akteurs is kwijtgeraakt

Een merkwaardig debuut: "Het korte leven van... • 29 maart 1988
De regisseur heeft het zich niet gemakkelijk gemaakt met de keuze van het stuk...De foto op de affiche geeft eigenlijk zeer goed de "cinéma-noire"-achtige kwaliteit aan van het stuk: een jong en onschuldig meisje dat met grote angst-ogen door een sneeuwveld loopt in een beboste...Regie Het loopt echter fout bij de integratie van de mytische elementen in het stuk

Een heel leven in zes dagen: Vrije... • 12 november 1988
Zes keer komt de landmeter toe in het dorp, gedomineerd door het onbereikbare slot...Telkens ook weer is hij de indringer in een ritueel van volwassenwording (het jonge meisje, de uitdagende ongetrouwde vrouw, de huwelijksvoorbereiding, het huwelijk, de ouderdom) terwijl op...De voorstelling ontvouwt geleidelijk al die tema's, en het is duidelijk dat er heel wat energie gestopt is in het onderzoek naar aanknopingspunten tussen Het slot en Kafka's andere werk, zijn brieven

Een lach en een traan, wat wil... • 3 december 1988
Kras" van Judith Herzberg is de opener van de reeks, als toemaatje krijg je er "Het meisje dat" van Albert Blitz na de pauze bij...Do duwt haar uit het duister zachtjes vooruit tot het licht net zo over haar gezicht scheert dat ze er plots zeer ziek en afgepeigerd uitziet, en zij fluistert haar nog iets in het oor vooraleer weer...Het meisje dat" is een kort stuk over een bijeenkomst bij de weduwe van een kunstschilder (tuk op een opwaardering van het aanwezige linnen, maar verder niet bijster alert) van critici en kollega

Dertigers toveren tienerfantazieën: "L'amour, la mort" van... • 21 december 1988
AMSTERDAM - Als er iets is waarin Nederlands teater en kabaret vaak uitblinken, dan is het wel het neerzetten van typetjes, de lust om het dagelijks leven te kopiëren...En dat gaat van het behoedzaam binnenschuifelen tot het steeds doldriester tegen elkaar opscheppen en het steeds extremer fantazeren over gruwelijke ongelukken en wandaden...Het gegeven is overbekend, maar het gegrinnik en gelach in de zaal toont aan dat het publiek dit biezonder leuk vindt, zeker als het met zoveel métier gedaan wordt

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
De voorstelling is opgebouwd in verschillende deeltjes, met als rode draad het verhaal van een meisje, Caroline Alsheimer, dat engel wilde worden...De grauwe monotonie van de zitkamer, als tegenhanger van het passionele streven van Aïda en Radames -- twee zijden van een goochelbox -- raakt hier verbonden met het verhaal van het meisje...Want het verlangen van het meisje is niet dat van een naïef wicht: de manier waarop het op het podium staat, spreekt wat dat betreft boekdelen

Dito' Dito' met leuke Ibsen, maar loodzware... • 29 juni 1989
Voorlopig zag ik het tweede en derde deel, Charlotte (het meisje en de dood), geschreven en geregisseerd door Jan Roets, en Als wij doden ontwaken van Henrik Ibsen...zelfmoord van het meisje geleid hebben...Het eerste deel begint om 19 u, het tweede om 21 u, en het derde (dat slechts een half uur duurt) om 23 u. Het aantal zitplaatsen is beperkt, reserveren is dus aangewezen

De kommunikatie voorbij?: Jan Fabres "Die Reinkarnation... • 29 september 1989
Het stuk wordt pas interessant door de introduktie van een vierde figuur, een blond meisje op blote voeten, met een glas in de hand, alleen gekleed in iets als een overmaats hemd of een nachtjapon...En hoewel het niet de bedoeling is, kwetste het meisje zich ook lelijk aan het glas, voor ze huilend neerzeeg...Maar Fabre toont dat als een vreemde, kompleet fantasmatische wereld die buiten het meisje om geen realiteitsbinding meer heeft, maar alleen nog beantwoordt aan een eigen onverbiddelijke logika

Wilde dromen: "Capricieuse" van Roxanne Huilmand • 27 oktober 1989
Het publiek is er als het ware niet, het laken definieert de ruimte waarin iemand -- en je denkt aan een jonge vrouw of zelfs nog maar een meisje -- een zelfingebeeld drama lichamelijk uit...Enkele malen na elkaar en zover weg tot haar arm tot het uiterste gestrekt is. Het is een leuke observatie, het laat zien dat Huilmand een soort inzicht heeft in wat ze uitbeeldt...Dat is wel het tema zelf van de voorstelling, maar de opzet om het te willen tonen als had ze een volledig inzicht in het fenomeen, achterhaalt de dans zelf en ontneemt haar de luciditeit die de

Landschap van Gerrit Timmers' dromen • 9 december 1989
het landschap loopt ondertussen voortdurend een meisje te joggen...Uit de voorstelling van het joggende meisje en Vera bij voorbeeld...Een slang in een boomtak wordt bij voorbeeld achteloos neergezet, terwijl Ray, het meisje en de fotograaf samen zijn, als stof tot nadenken voor wie nog ogen genoeg heeft

"Sigmaringen (France)" is staaltje vakmanschap van Daniel... • 21 april 1990
Het is een licht geromanceerd verslag over het verblijf van de resten van Het Franse Vichy-regime op het eind van de Tweede Wereldoorlog in een Duits slot van de Hohenzollern...Hij bracht een jong meisje het hoofd op hol met zijn idiote plan...Wat de oude premier van het regime, Laval (Gilles Segal) en de schrijver Céline (Jean-Paul Farré) al van in het begin voorzien hadden, vindt zo zijn beslag

Nieuw West speelt perverse Pygmalion • 11 mei 1990
Het verhaal van een verzuurde professor die na een weddenschap een meisje uit de achterbuurt opvoedt tot een elegante dame, en vervolgens verliefd wordt op zijn eigen kreatie, is in dit stuk omgebouwd...Wat de akteurs tonen, is de werkelijkheid van hun fantazie, het voze decor, het hakkelende, het grove gefilozofeer, de vettige middelen die ze nodig hebben om hun spelletje gaande te houden...De rauwe direktheid waarmee de drie akteurs het spel spelen, geeft het iets van de onthutsende kwaliteit die films van Pasolini soms hebben

Bruzzle: intiem, exuberant en onderkoeld • 25 september 1990
Haar heftige pirouettes en grote schreden doen denken aan het gelach van iemand die bang is in het donker: het lawaai verdrijft de onzekerheid...Haar sprankelende verbeelding, het trefzekere detail en de zin voor humor kleuren een prachtig vormgegeven voorstelling in. Je beleeft het scènegebeuren als een droomwereld met 18de-eeuwse...Een mooi moment is bij voorbeeld het potsierlijke dansje van twee eigenaardige geestelijken, met een kaarsje op het hoofd struikelend in het donker