449 document(en) met "Wat waar" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Een lichaam is een lichaam is een... • 1 januari 1983
Wat heeft bijvoorbeeld Rosas met Michael Clark en die dan weer met Merce Cunningham te maken...Tijdens de eerste opvoering had dat een merkwaardig resultaat: programma's waren Hair, Les uns et les autres, Fame, met dansen waar Clark fragmentarisch op inhaakte...Merce Cunningham viel in dit festival vooral daar op waar hij, in zijn lichamelijke beperkingen, inventief durft terugkomen van zichzelf

Gerardjan Rijnders: "Ik heb vanuit mezelf weinig... • 1 juli 1984
Hoe verschillende moeders ze ook gehad hebben, de actrices herkende onmiddellijk alle conflicten waar de vrouwen in dit stuk onder bedolven worden...De kinderen nemen weerwraak op de kinderen, Geteute neemt haar wraak op wat haar kind ooit is aangedaan...Ik doe hoe dan ook wel een mededeling over mezelf in mijn stukken, maar vraag me niet wat die mededeling dan wel is. Dat moeten anderen dan maar doen, als ze daar zin in hebben

Kalldewey wordt therapeut: Botho Strauss’ "Farce" bij... • 16 april 1985
Omdat ze niet meer (voor elkaar of voor gelijk wat anders) kunnen kiezen, kunnen ze ook niet meer scheiden -- ze hebben problemen...een soort consumptiegod, een rattenvanger van Hameln die de moderne mens in zijn greep heeft, wordt in de verjaardagsscène voorgesteld als een nieuwe Baghwan, waar de vertwijfelde hoofdfiguren zich...Had de regisseur nog wat verder gesleuteld aan deze opvoering en de al te anekdotische en fragmentaire elementen weggezuiverd uit de enscenering, dan was dit wellicht een goede voorstelling geworden

Steve Paxton in camera obscura • 3 mei 1985
also a grand and eloquent machine"(Sally Banes-. Een betere samenvatting van wat Paxton doet is wellicht moeilijk te geven...Een opsomming van die aanleidingen is wat overblijft...En zoals in vorige producties zijn er op de achtergrond, als ondertoon bijna, weer heel wat verwijzingen naar het onderscheid natuur-cultuur, zonder dat dit thema expliciet wordt

Uitgelokt "Incident": Epigonentheater in andere richting? • 14 mei 1985
De struiskogel", werd gedragen door een duidelijk narratieve structuur, opgebouwd uit een reeks absurdistische - maar soms ook pijnlijk reële - "gags". In "Incident" ontbreekt het verhaal, je ziet wat...Wat de voorstelling structureert, zijn gewoon steeds weerkerende handelingen, niet eens erg veel, en er wordt ook niet geprobeerd ze "perfect" uit te voeren, integendeel...De Epigonen lijken een richting ingeslagen te zijn, die de moeite waard is, hoewel het humoristische waar zij vroeger zo sterk in waren nagenoeg totaal verdwenen is. Toch doet het nogal bedacht aan

"Waanzinnen", gevecht met woorden: Brialmont halt André... • 22 mei 1985
Overigens blijft het wat de vraag of deze tekst "Woorden- een schimmenspel" geschikt is om zo direct op de planken gezet te worden...aanzienlijk fortuin en start een nogal turbulente levenswijze, waar veel inkt over gevloeid is. Na zijn zelfmoord in 1932 wordt zijn werk niet meer herdrukt, maar zijn leven blijft het voorwerp van tal van

Brialmont verdwijnt na proeve van bekwaamheid: Wereldpremière... • 29 mei 1985
Het komt wat aarzelend en onzeker op gang, er wordt iets te overdreven tragisch geacteerd, maar zodra de krachtlijnen zichtbaar worden, winnen regie (Mark Steemans) en acteren (Ilse Uiterlinden) aan...ontoerekeningsvatbaar is. Telkens als ze haar verdediging repeteert, zet ze een rode clownneus op en acteert alsof ze echt lichtjes getikt is. Clownneus, want wat ze vertelt is dan wel waar, alleen past het eigenlijk in een

Steve Paxton: De esthetiek van de zwaartekracht • 1 juni 1985
Als er een reden is voor wat ik doe, dan is het wel volgend gegeven: als je jezelf bewegingen ziet maken, dan kan je wel zeggen wat daar typisch aan is, maar als je jezelf erop betrapt exacte...Steve Paxton in 1984, na zijn optreden in 't Stuc, een uitspraak die Ave Nue lijkt aan te kondigen). Wat je op die dia's ziet: gezichten, geschilderde portretten en een naakt op een chaise...Dat kijken is deel van een voorstelling waar bewuste structuren, esthetiek een epifenomeen zijn van een onderzoek

Discordia spelt met "leestekens": Nederlands "beste gezelschap" • 4 juni 1985
Ongebruikelijk, niet alleen omdat alle acteurs regisseurs waren, maar vooral door de wijze waarop ze hun tekst debiteerden, alsof ze nog aan het zoeken waren wat er nu eigenlijk in de tekst te lezen...nooit meer dan een paar schermen die de noodzakelijke opkomsten en afgangen mogelijk maken, en een eigen leven leiden dat, door de aankleding van de schermen, parallel loop met, of haaks staat op wat...Ze gebruiken wat er is, de mimiek, de manier van bewegen, het lichaam van de acteurs, en als dat zo uitkomt worden die aangewend om iets aan te strepen in de tekst

"Hetze", de effekten van de macht: Studio's... • 4 oktober 1985
ze bij zich en stelt hun allerlei vragen, zeer geniepige, zeer triviale en zeer diepgravende, waar ze enkel met ja of nee op kunnen antwoorden...En dan blijkt dat de kandidaten zo gedesoriënteerd zijn dat ze in hun antwoorden eigenlijk enkel nog gokken naar het juiste antwoord; daarbij gaan ze vooral af op wat de anderen zeggen en hun idee...over wat de leider denkt over de anderen

Twee heren hebben een appeltje te schillen:... • 8 oktober 1985
muzikant De opdracht: voor klapstuk '85 een nieuwe produktle maken onder de titel "An axe to grind", wat zoveel betekent als "een appeltje te schillen". Het meest dwingende gegeven waar beiden mee...Wat mij het meest interesseert is het gevoel dat overkomt, niet wat het precies is. Ik werk het liefst met iemand in de omgeving waar mijn werk op gericht is. Laurie bv...Waar ik mee bezig ben, wat theater trouwens essentieel is, is het transformeren van gegevens die bestaan; het is een magisch proces waar iedereen aan deel kan nemen

Eenzaam dansen wordt spreken: Booth en Dewit... • 12 oktober 1985
ervan op te treden, tijdens dat optreden roept hij dan een voor een de toeschouwer bij zich en danst voor ze in een afgesloten kamertje, precies hetzelfde als waar hij zich in bevindt...Steve Paxton, waar Booth overigens veel mee samengewerkt heeft...De intensiteit waarmee gedanst en gemusiceerd wordt deelt mee dat er iets gezegd wordt, maar waar de woorden en klanken waarmee iets gezegd wordt vandaan komen is niet meer te achterhalen, zodat de

Amerikaanse dans heeft meer oog voor lichaamsbeheersing:... • 15 oktober 1985
Wat is de dramatische functie daarvan...Waar het nu om gaat is een evenwicht, een gelijkstelling te vinden tussen de rationele en de emotionele zijde, tussen "dance" en "non- dance". De begeerte waar deze voorstelling over handelt...De dansstijl in de Verenigde Staten is veel sterker, er wordt veel meer de nadruk gelegd op lichaamsbeheersing, wat een groot voordeel is, vind ik want op die manier kan je je lichaam plooien op de

"Niwa" meer pantomime dan dans op Klapstuk • 17 oktober 1985
afloop nog steeds volstrekt onduidelijk waar dit over ging...De ruimte in de Vlamingenstraat, waar Harry Dewit en Laurie Booth wonderlijke dingen mee deden, is volledig aan het oog onttrokken door zwarte doeken -- bij wijze van coulissen -- wat een ruimte

Een steriele en academische wereld: Tweemaal Lucinda... • 20 oktober 1985
De graad van onwerkelijkheid van wat op scène gebeurt wordt nog versterkt door de schijnbare geslachtloosheid van de dansers (je ziet wel dat er mannen en vrouwen zijn, maar dat onderscheid is even...waar ze zich niet bewust van zijn, waar ze zich gewoon naar schikken...De vaste plaatsen en de strakke lijnen schijnen de veiligheid te zijn waar de dansers zich aan vastklampen, om stand te houden in een uiterst complexe en stresserende totaliteit

Absurde humor op Klapstuk: "Group O" en... • 25 oktober 1985
Er valt hel wat te (grijs)lachen...De link met Van Deene wordt gelegd via de installatie op de tentoonstelling "Doch Doch", waar parallel op twee videoschermen fragmenten uit het dagboek van de schilder worden voorgelezen, en waar een...Er worden nogal wat open deuren ingetrapt, maar vooral duurt het allemaal veel te lang, zijn er veel te veel dia's, en zijn de werkelijk goede ensceneringen te spaarzaam om echt te overtuigen

Galotta brengt (laat) hoogtepunt op Klapstuk: "Daphnis... • 26 oktober 1985
Dit is ook geen romantische vertoning waar je in kan "zwelgen". De opvoering wordt getekend door een tedere ironie over de man-vrouw relatie, waarbij vooral de man "in zijn hemd gezet" wordt...De manier waarop ze over scène bewegen is vormelijk heel verwarrend, omdat hun bewegingsvocabulaire zeer gedifferentieerd is en put uit heel wat bronnen, van klassiek ballet tot turnoefeningen...die, alleen al door de ontdubbeling, de mannen treft Ze komt naar voor als de figuur waar de man zich het hoofd over breekt die hij probeert te veroveren, maar die telkens ontglipt als ze het meest

Marc Thompkins sluit Klapstuk • 30 oktober 1985
Anderzijds is he tonduidelijk waar Tompkins -- die behoorlijk wat van anderen heeft overgenomen -- naar toe wil

Het cliché van de liefde: Werkteater met... • 14 november 1985
Waar het dramatisch "nodig" is, produceert zij wel telkens de gepaste illustrerende mimiek, woede, angst, verdriet..., op het absurde af...idylle (enfin...) tussen Otho (René Groothof) en Drusilla (Daria Mohr). Tijdens dit stuk wordt nogal wat geïmprovizeerd, maar de akteurs staan zo sterk in hun schoenen dat de improvizaties naadloos

Teater Malpertuis knap in vader-drama: "De moed... • 13 december 1985
Voorwerpen die in de wereld van Lars Norén onlosmakelijk verbonden zijn met "een plek binnen in mij- waar dat nachtelijke feest voortdurend doorgaat". De "holte" op de scène kan dan ook begrepen...De vader (Dries Wieme) is een slimme oude vos, maar tegelijk ook een wat zielige kerel, iemand die zijn hele leven baantjes als kelner heeft gehad...wat betreft zjjn huwelijkstrouw