357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Gerardjan Rijnders: "Ik heb vanuit mezelf weinig... • 1 juli 1984
Je zegt in een brief aan Hans Van den Bergh (1) dat In het Tuinhuis ging over de pijn van het schrijven, maar het is alsof je ook de pijn van het ensceneren hebt willen tonen in de voorstelling: het...Zowel de tekst als hetgeen op de scène komt wil je dus zien als een autonome werkelijkheid, die enkel realistisch is in die zin dat hij niet wil nabootsen wat er is, maar gewoon dingen toont...Je hebt heel veel aan dingen die je kunt of aan dingen die je gezien hebt, maar uiteindelijk moet je zorgen dat er iets nieuws, als was het maar een combinatie van stijlen ontstaat

Steve Paxton in camera obscura • 3 mei 1985
op de meest onverwachte plaatsen krijgt "Ave Nue" een sterk filmisch karakter; je ziet verder dan je ogen je in de strikte zin toelaten...Het gebruik van gaasdoeken die de speelruimte afschermen van de zitplaatsen geeft, door de lengte van de gang, het gevoel dat je in een camera obscura (of een Japans schimmenspel zo je wil) zit te...En als je dit vergelijkt met pogingen van anderen in deze richting kan je enkel zeggen dat Paxton "very right in his work is." (PJT

Twee heren hebben een appeltje te schillen:... • 8 oktober 1985
Geestelijke gezondheid zou kunnen zijn dat je met dat verleden werkt op een bewuste manier, dat je het recreëert en het op die manier gebruikt als een springplank voor wat je nu aan het doen bent...Maar als je spreekt over experimentele kunst dan moet je op een bepaald ogenblik ook de vraag stellen waar je dan eigenlijk wel mee aan het experimenteren bent...Dat leidde er in de loop van de repetities toe dat hij steeds meer zijn stem ging gebruiken, want als je begint te zingen, dan stel je je volledig bloot; dan kan je niet meer die afstand tot je werk

Amerikaanse dans heeft meer oog voor lichaamsbeheersing:... • 15 oktober 1985
Door de manier waarop ik dans wil ik snelheid in de voorstelling brengen...Hoe Interpreteer je je eigen relatie tot de traditie...De dansstijl in de Verenigde Staten is veel sterker, er wordt veel meer de nadruk gelegd op lichaamsbeheersing, wat een groot voordeel is, vind ik want op die manier kan je je lichaam plooien op de

Absurde humor op Klapstuk: "Group O" en... • 25 oktober 1985
Op een band hoor je Timmers en Warning als een oude en een jonge kunstenaar die spreken over hun leven en werk...Terwijl je de twee kunstenaars de meest uitzinnige en gekompliceerde teorieën hoort uiteenzetten over hun werk, zie je ze met schaar, plakband en karton in de weer om vrachtwagentjes te maken...Je krijgt de indruk dat je naar een ongestruktureerde opeenstapeling van ideeën kijkt, die ooit wel een goede voorstelling zal opleveren

Galotta brengt (laat) hoogtepunt op Klapstuk: "Daphnis... • 26 oktober 1985
Dit is ook geen romantische vertoning waar je in kan "zwelgen". De opvoering wordt getekend door een tedere ironie over de man-vrouw relatie, waarbij vooral de man "in zijn hemd gezet" wordt...Even laat je je helemaal gaan in deze vertrouwde en emotioneel sterk gekleurde enscenering (onderstreept door één voor een keer geel-oranje belichting) tot de muziek afbreekt en je voelt dat je je...De aanwezigheid van de twee mannen kan verklaard worden vanuit de overlevering die wil dat Chloé ontvoerd werd en bevrijd door de god Pan

Tsjechov in het spiegelpaleis: Nieuwe Stuc-produktie van... • 23 november 1985
dat dansen op een dunne koord gaan de akteurs af en toe tegen de vlakte, maar al bij al wil het toch behoorlijk meevallen...Ernst Het verhaal: een gevierde aktrice heeft een gekke zoon, die schrijver wil worden maar uiteraard onbegrepen blijft...De schrijver geniet ondertussen een zeker aanzien, maar beseft: "Niet de liefde is vermoord, maar wel het vertrouwen". Een kronisch wantrouwen in wat je ziet, denkt, beleeft is de sleutel tot

Vlaamse versie van Griekse komedie: "De vogels",... • 14 december 1985
Het probleem dat een stuk als De vogels echter stelt is: hoe kan je de grappen over de Atheense samenleving naar onze tijd overzetten, als je wil vermijden dat enkel klassici hier plezier aan beleven...De mogelijkheden van dat procédé zijn echter snel uitgeput, als men niet de hele tekst wil herschrijven...Desondanks loopt de voorstelling tijdens de eerste helft wat stroef door een houterige vertaling; en je kan je ook afvragen of al die visuele grappen eigenlijk wel iets toevoegen aan of verhelderen

Ook de dood heeft grappige kanten: "Théâtre... • 10 februari 1986
Het wil dan wel eens gebeuren dat wie alleen achterblijft zo in de war is dat hij niets dan stommiteiten uithaalt...Echt zeer diepgravend is het allemaal niet, (wat allicht ook iets te maken heeft met de gekozen teatervorm, mime) maar je moet toegeven dat het "Théâtre de Complicité" er met "A minute too late" op

Tranter als verdwaasde poppenspeler: "Underdog" van het... • 22 februari 1986
STROMBEEK-BEVER -- Met "Underdog" van de Australische Nederlander Neville Tranter ben je toeschouwer van een intrigerend samenvallen van een gekozen teatermedium met het behandelde onderwerp...die de zoon wil kastreren, o.a

Studenten herlezen Schillers "Don Carlos" • 5 maart 1986
En die wil nogal eens op het appèl ontbreken, met als gevolg een monotoon aaneenrijgen van akteurshoogstandjes, "tics" zo je wil...Zelfs in die mate dat je een massa schoonheidsfouten voor lief neemt en de drie uur durende voorstelling moeiteloos uitzit...Je krijgt een soort "met akteren verluchte lezing" te zien van een zeer complex verhaal, met een zeer complexe psychologie

Mooie plaatjes, soms ook intens en fragiel:... • 20 maart 1986
Wat zij brengen is moeilijk in enkele woorden te vatten, al beperk je je zelfs maar tot een omschrijving van het genre dat ze beoefenen...En soms zijn het bewegingen die veel weg hebben van een spelletje met het eigen lichaam, als een vage herinnering aan het moment waarop je als kind ontdekt dat je je hoofd los kan laten heen en weer...Dat ging zo ver dat je je op de duur afvroeg waar het nu eigenlijk allemaal om begonnen was

Ou est le théâtre d'antan?: Seizoen '85-'86:... • 12 augustus 1986
gebrek aan een duidelijke visie op het teater dat het wil brengen...zo'n produktie met veel akteurs voel je hoe belastend het kan zijn voor een gezelscahp om uitsluitend met gastregisseurs te werken: er ontstaat geen strategie van het akteren, het zijn altijd regie en...Sapeurloot". Een nieuwkomer in Brussel was nog de VZW Paleis, die met een Nederlandstalige teater- en kabaretprogrammatie het Paleis voor Schone Kunsten wil bespelen

Marc Steemans solo als Nijinski: Vragen over... • 22 oktober 1986
Je zou kunnen zeggen dat Steemans en Boni zeer goed beseffen dat een voordracht in theatervorm altijd maar een lezing kan zijn, die zo helder en begrijpelijk mogelijk naar voor moet komen, zonder de...Daar is zoveel teatrale, aperte stilering mee gemoeid dat je als toeschouwer verplicht wordt mee na te denken over de tekst en zijn interpretatie...Wie dat niet wil doen, verveelt zich binnen het half uur

Einde van romantische illuzie: "Le diable au... • 8 november 1986
En je ziet de twee mannen bij de aanvang in een mytisch eerste begin woordeloos rondhuppelen als bosfauntjes, zonder afkomst, die bij de ontdekking van water het eerste echte woord, water, spreken, en...Het decor wil wel een beetje helpen: het is een installatie die zo geschikt is als entourage voor een verfilming van een "gothic novel", het genre waarin ongebreidelde kombinatoriek samenloopt met een

Onbehaaglijker dan het lijkt: Kamagurka, Jan Decorte... • 16 januari 1987
Maar dat verklaart eigenlijk niet waarom je na verloop van tijd onweerstaanbaar moet lachen...Geen betekenis is vooraf gegeven, geen grammatika, elke willekeurige hoeveelheid blokjes kan een vermakelijk resultaat opleveren, als je er maar lang genoeg mee rotzooit...iedereen dan maar de zaal wil verlaten...? Er ontspint zich een hele diskussie tussen de personages en de regisseur en de dramaturg (die later ook de schrijver blijkt te zijn, die brieven stuurt

Tussen Cunningham en poëtische beelden: "blue rAn... • 28 januari 1987
BRUSSEL -- Afgelopen week bracht het nieuwe gezelschap(je) "blue rAn dAnces" in de Beursschouwburg de wereldpremière van Two by one...Maar, zegt Ronit Land, in de abstraktie van Cunningham wil ik opnieuw poëzie leggen, wil ik een soort verhalende herkenbaarheid leggen, zonder echt een verhaal op te dringen

Sprong van de Eiffeltoren: "Récital" van Mark... • 6 februari 1987
Je ziet Sage en Tompkins over de scène rondhuppelen en springen, in nagenoeg totale duisternis, enkel fragmentair belicht door kleine zaklampjes, Tompkins o.a...Zo zie je Tompkins terug verschijnen halverwege de voorstelling met weer een emmer over zijn hoofd waar grote plastic oren aangehecht zijn...Als hij die wil afnemen, kan hij die niet kwijtraken, omdat hij met een elastiekje aan zijn schedel vastgemaakt is. De houterige onbeholpenheid van de grote man die de stolp over zijn hoofd niet

Koreografie van Opdenacker onaf • 7 februari 1987
Met enig interpreteerwerk zou je de voorstelling in dat licht kunnen zien, maar op zich vormt deze uitleg een ballast bij het genieten ervan...paar tegen wil en dank over de scène bewegen

De leegte tussen koper en verkoper • 23 februari 1987
gratuitement". Maar met een onontkoombare logika voel je al van bij de aanvang van het stuk dat de deal niet zal doorgaan, waarna enkel nog geweld overblijft...De klant is de per definitie afwijzende, onbevredigbare, de man die geen verlangens meer wil hebben, die zelfs de handel afwijst