357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Weemoed en vitaliteit bij Vandekeybus • 25 januari 1992
Als je ze onder een noemer zou willen plaatsen, dan denk je eigenlijk aan nog het meest aan circus-spektakel...De essentiële dingen die Vandekeybus kwijt wil -- de konfrontatie met de oude Wegener als spil van de voorstelling -- worden meer dan eens bedolven onder een vracht weliswaar spitante vondsten...dezelfde lijn kan je ook opmerken dat er, puur koreografisch, weinig vernieuwing te bespeuren valt

Gallotta goochelt met teatertruuks • 22 februari 1992
Gallotta maakt voorstellingen waarin hij trots zijn vondsten prezenteert, en daarmee ook zegt: "Vind je het niet leuk, hou je niet van mij...Hij verpakt dat dan nog eens in een wervelende show, waarin je je geen moment verveelt, omdat er een voortdurende afwisseling is van gesproken, gedanste en gezongen momenten, waarin een voetbalploeg...Dat gaat zo ver dat je je op den duur wel gaat afvragen waar hij met de voorstelling naartoe wil, wat de inzet nog is van deze verbluffende demonstatie van alle mogelijke teatertruuks

Komplete anarchie in "Tasso" van Maatschappij Discordia • 3 maart 1992
het gevecht Muizelaar-De Koning op het einde, en je hebt bij benadering een beeld van wat de Tasso te bieden heeft...Je hoeft grote stukken niet steeds ernstig te nemen, of zelfs, als je grote stukken echt ernstig neemt, kom je er misschien op uit dat je niet anders kan dan er een loopje mee nemen...Je kan ook gaan kijken naar de première van Paul Peyskens' Tasso in 't Stuc in Leuven

Goede voorstelling is nooit "af": Anne Teresa... • 1 april 1992
Als je daaraan toegeeft verdruk je het belang dat je aan kunst kunt hechten binnen een maatschappij, binnen een brede politieke kontekst...het een aktiviteit waarbij je, binnen het werk, vragen stelt waar je het publiek langzaam bewust van maakt; vragen als hoe belangrijk of hoe nietig het allemaal is. Of is het een aktiviteit van...Je wil, en ik besef wel dat het paradoxaal klinkt, dat mensen lichamelijk doordenken, ook al is dat niet helemaal bewust

Frankenstein amusant • 25 april 1992
Een aantal akteurs voelt zich als een vis in het water bij de zwaar aangezette, vals-amateuristische speelstijl die je van een dergelijk gezelschap zou verwachten...Wat wil Rieks Swarte bereiken met dit stuk, wat is de inzet...Over de negentiende eeuw kom je niet veel meer aan de weet dan je in een plaatjesboek kan zien

Tapijtjes tegen het bloeden • 20 mei 1992
Al is het stuk dan wat drakerig als je alleen naar de arme Eugenie (Mieke Verdin) kijkt, het geeft ook aanleiding tot uitspraken die zo als type-uitspraken van die kantelende samenleving, en zelfs van...De première-voorstelliiig toonde hoe pijnlijk nauwkeurig het bijna niet akteren moet zijn, wil het duidelijk maken wat de inzet van de voorstelling is. Mieke Verdin en Willy Thomas zitten bijna...Maar dat kan niet van alle andere akteurs gezegd worden, en dan vraag je je meer dan eens af waarom ze de tekst zo toonloos aframmelen

Intrigerende momenten in flauw verhaal • 23 mei 1992
BRUSSEL -- Om dans te interpreteren, zeker als die zich begeeft buiten de klassieke, gekodeerde vormen, moet je vaak buiten de meerduidigheid van het lichamelijke gaan zoeken naar steunpunten in extra...Als scenario is dit soort expressie-dans nogal patetisch: door te veel te willen zeggen, door een diepere waarheid te willen belichamen over de samenleving, mis je natuurlijk elke specifieke, en dus...Maar een beetje zicht op de zaak houden zou toch moeten kunnen, wil je niet, zoals hier, je eigen werk ondergraven door het op te hangen aan nogal flauwe algemeenheden zoals het beeld van de

Beursschouwburg zoekt jeugdiger publiek: Direkteur Paul Corthouts... • 4 juni 1992
Men spreekt er zelfs niet over, meer zelfs, men wil er niet meer over spreken...Als je, zoals vroeger, de enige bent met dat soort programmatie, heb je aan enkele pennestreken voldoende om een grote impac te hebben op Brussel, en zelfs op heel Vlaanderen...Je moet je plan dus wetenschappelijk onderbouwen, om te vermijden dat het dalleen op emotionaliteit drijft

Entoesiasten sleutelen aan vader-zoonrelatie • 3 november 1992
Na verloop van tijd krijg je echter door die afstand oog voor wat de spelers reëel tonen...Dat is niets anders dan het lachwekkende en tegelijk tragische van vader-zoonrelaties, als geen van beiden wil aanvaarden dat hij hoe dan ook gedoemd is die rol door te maken en weer van het toneel te...Al eindigt Turbiasz met een diepzinnige opmerking over het herstel van de kontinuïteit tussen verleden en heden, je blijft met het gevoel achter dat hij ook een bedrieglijke mecanicien van menselijke

Als het nergens over gaat • 12 november 1992
Omdat de vertrouwdheid van het scherm in het teater vervalt, kijk je bij Laub naar een zeer vervreemdende voorstelling...Je kan je spiegelen aan het gebeuren op de manier die je maar wil, maar -- en dat is het grote verschil met televisie -- de intimiteit wordt je onthouden

Anne Teresa De Keersmaeker: 'Veel van wat... • 1 december 1992
Je moet je overlaten aan de wil van een ander, en dat kan goed zijn...Etcetera: Zou je je werk dan beschrijven als een proces waarin je intuïties hard maakt, bewijst wat je nog niet weet...Het kan dus zijn dat je je op een bepaald ogenblik kan identificeren met wat je ziet, terwijl je op een ander ogenblik op jezelf teruggeworpen wordt

Geslaagde proeven uit het danslaboratorium • 22 december 1992
Plotse ritmeveranderingen veroorzaken drastische breuken in de manier waarop je de dans begrijpt...Het is dan een verbazende vaststelling dat je dat soort blik ook heel goed kent: meer dan één danser heeft net die uitdrukking op het gezicht bij weer een moeilijke pirouette...Van Gorp en Dumont doen dat echter zo natuurlijk, dat je je daar nauwelijks bewust van wordt

"Obsessie" van nieuw gezelschap Het Gerucht is... • 30 december 1992
Althans, met de voorstelling Obsessie wil het teatergezelschap Het Gerucht zich zo prezenteren, al ontvangt het voorlopig alleen een kleine provinciale subsidie en is de behuizing in een klein...Toch is het stuk best te pruimen, maar dat neemt niet weg dat je bij dit soort voorstellingen een fundamentele bedenking kan maken...En dat ondanks een behoorlijk professionalisme, zeker als je de beperkte middelen in aanmerking neemt

Guy Cassiers tussen kunst en schijnwereld: "Het... • 16 januari 1993
Intuïtief kom je, zeker na de pauze, tot enige opheldering, maar de opzet blijft ontsnappen aan een precieze omschrijving...Een dag later merk je dan dat je nog steeds aan het piekeren bent over wat je nu precies gezien hebt...Het interessante hier is dat je met nogal vreemde ogen kijkt naar dat geluk, omdat de tekst je doet begrijpen dat het een wezenlijk tragisch beeld is. In de laatste twee teksten, Keefman van Jan

Waanzin in eetzaal van "grand hotel" • 21 januari 1993
LEUVEN -- Als je de zaal binnenkomt voor de voorstelling Kleine remedie tegen de hoest waan je je dadelijk in de statige eetzaal van een "grand hotel" waar net een feest is afgelopen...Ceulemans staat duidelijk model voor de reiziger-schrijver die ervaringen wil uitwisselen met de mensen die hij ontmoet...Je gaat de voorstelling vondst per vondst verteren, een eventuele samenhang tussen alle gekte is na enige tijd ver zoek

Rosa, Erts en Mozart: driemaal Rosas • 5 februari 1993
Bij de première was deze voorstelling niet echt af en dat kon je vooral merken aan de onwennigheid van de dansers...moment is een solodans van Marion Levy: net naast de rechte heldere lichtlijnen over het podium, fladdert ze rond als een nachtvlinder die langs het licht strijkt maar zich niet helemaal wil tonen

Mannetjesputters onder elkaar: "De meid slaan" van... • 19 februari 1993
Als Tom Jansen en Josse De Pauw precies zo'n avondje op scène zetten, zonder al te veel opsmuk of stilering, dan kom je af en toe niet meer bij van het lachen...Je kan de glazen kast ook lezen als de ivoren toren waar de heren zich in opsluiten...Niet alleen is een triviale opener niet echt gepast in deze sfeer, maar bovendien wil geen van beide op zijn bek gaan

Vicente Saez onder woestijnzon • 1 maart 1993
Op harde elektronische ritmes zag je een extreem afgemeten geometrie van bewegingen en passen, bijna als van mekanische poppen...Toch kan je ondanks deze omkering een zelfde gevoeligheid bespeuren voor de primitieve kracht die van een groep, met een extreme stilering van de bewegingen, uitgaat...Dat zie je aan de kledij -- de mannen in losse broek en los hemd, de vrouwen in zwarte kleedjes, en op een moment in rok en wit hemd zonder knopen -- maar ook in de bewegingen

Shakespeare door molen van Jan Decorte gedraaid • 31 maart 1993
Karakteristiek ook voor Decortes benadering is dat hij meer dan ooit nadrukkelijk zelf aanwezig is. Hij heeft zich het verhaal in zo'n verregaande mate toegeëigend, dat je eigenlijk niet meer de...Decorte spreekt uit wat iedereen wel eens denkt, brengt de griezelige vernauwingen van het denken aan het licht, maar je hoeft het lachen (met wie eigenlijk...Als bij de tweede voorstelling een peuter de scène opkruipt, verwoordt Decorte de ergernis die dat soort gebeurtenissen wel eens wil opwekken bij het publiek met zijn voorstel om de handjes van het

Ballet zonder blad voor de mond: "Limb's... • 24 april 1993
Als je achteraf probeert je gedachten te ordenen, merk je dat de voorstelling zich niet alleen onttrekt aan de gangbare idee die men zich kan maken van een balletvoorstelling, maar dat ze ook de...Met de nodige kwade wil kan je natuurlijk bedenken dat deze vreemde Amerikaan met dat soort truuks het ei van Columbus gevonden heeft: je schudt het ingedommelde ballet-publiek wakker door de...Omdat er altijd zoveel tegelijk op de scène gebeurt, en je het dus gewoon niet allemaal tegelijk kan volgen, moet je oog wel heen en weer zwerven tussen de verschillende dansers